ماشاءالله
زردآلوها می رسند. بخشی رو به بازار می گذارند و بخشی در طبق ها جا خوش می کنند تا خشک شوند. بام و برزن پر می شود از طبق های زردآلو. روستا لباس زرد-نارنجی اش را می پوشد.
نکتۀ قشنگ فرهنگی:
هیچ کس، حتّی کودکان،به دسترنج دیگران دست درازی نمی کند. حتّی حیوانات را هم از تعرض دور نگه می دارند. هرکس مال دیگری را چون مال خود
پاس می دارد.
درباره این سایت